SOLGAR Mio-Inozytol 500mg, 50 kapsułek
- Mio-inozytol jest jedną z form inozytolu, czyli substancji należącą do witamin z grupy B. Ma on wpływ na to jak funkcjonuje nasz mózg.* Odgrywa także rolę w procesach związanych z naszą płodnością i działaniem insuliny w komórkach człowieka.
SOLGAR Mio-Inozytol 500mg, 50 kapsułek
Suplement diety
Mio-inozytol jest jedną z form inozytolu, czyli substancji klasyfikowanych czasem do witamin z grupy B. Ma on wpływ na to jak funkcjonuje nasz mózg11. Odgrywa także rolę w procesach związanych z naszą płodnością i działaniem insuliny w komórkach człowieka12.
Co prawda potrafimy sami syntetyzować inozytol, ale nie zawsze w wystarczającej ilości, dlatego zrównoważona dieta jest ważna.
Największe ilości mio-inozytolu w zwykłych produktach spożywczych znajdują się w świeżych owocach i warzywach oraz fasoli, ziarnach i orzechach3.
SPOSÓB UŻYCIA
Osoby dorosłe 1-2 kapsułki dziennie, najlepiej w trakcie posiłku lub według wskazań lekarza.
Nie przekraczać porcji zalecanej do spożycia w ciągu dnia. Suplementu diety nie należy stosować zamiast zróżnicowanej, zbilansowanej diety i zdrowego stylu życia. Przechowywać w temperaturze pokojowej, w miejscu suchym, ciemnym, w sposób niedostępny dla małych dzieci.
Kobiety w ciąży, matki karmiące oraz osoby zażywające leki lub chore powinny przed zażyciem skonsultować się z lekarzem.
INFORMACJE DODATKOWE
Produkt bezglutenowy.
Nie zawiera: pszenicy, produktów mlecznych, soi, drożdży, sztucznych substancji przedłużających trwałość, substancji słodzących, aromatów, barwników.
Porcja zalecana do spożycia w ciągu dnia (1-2 kapsułki) zawiera:
Inozytol (mio-inozytol) – 500-1000 mg
Składniki:
inozytol (mio-inozytol), otoczka kapsułki roślinnej (hydroksypropylometyloceluloza), substancje przeciwzbrylające (sole magnezowe (roślinnych) kwasów tłuszczowych, (roślinne) kwasy tłuszczowe, dwutlenek krzemu.
1. R.R. Watson, B. B. Dokken, Glucose Intake and Utilization in Pre-Diabetes and Diabetes, Academic Press, 2015, str. 225-229.
2. Biochimie 2013; 95(10):1811-1827.
3. Am. J. Clin. Nutr. 1980; 33(9):1954-1967.
4. Eur. Rev. Med. Pharmacol. Sci. 2011; 15(8):931-936.
5. C. G. Cochrane, M. A. Gimbrone Jr, Cellular and Molecular Mechanisms of Inflammation, Academic Press, 1992, str. 153-174.
6. G. M. Kapalka, Nutritional and Herbal Therapies for Children and Adolescents, Academic Press, 2010, str. 101-140.
7. Human Reproduction 2002; 17(6):1591–1596.
8. Andrology 2015; 3:491–495.
9. Ginekologia Polska 2014; 85:158-160.
10. Gyn. Endocrinol. 2008; 24(3):139–144
11. Biol. Psychiatry. 1978; 13(1):65-72.
12. Ginekologia Polska 2015; 85(1):54–57.